por. poż. Wiesław Lgocki, lata 40. XX w.
Fot. Centralne Muzeum Pożarnictwa w Mysłowicach

1. Imię i nazwisko: Wiesław Aleksander Lgocki h. Jastrzębiec

2. Pseudonim: „Jastrzębiec”

3. Data i miejsce urodzenia: 21.05.1919 r., Nowy Targ

4. Data i miejsce śmierci: 29.11.1943 r., Kraków

5. Imiona rodziców: Jerzy, Janina Ustupska

6. Wykształcenie: średnie – 1938 r. (?)
I kurs oficerski w Centralnej Szkole Pożarniczej w Warszawie – 1943 r.

7. Stopień:
a) w Wojsku Polskim: podchorąży (?)
b) w Straży Pożarnej: porucznik pożarnictwa (ok. 1943 r.)

8. Przebieg służby:
a) przed 1939: Brak zweryfikowanych informacji na temat ukończonej szkoły, miał ukończyć VI Państwowe Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Krakowie. Po zdaniu egzaminu maturalnego miał rozpocząć studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, jednak kwerenda nie potwierdziła tej informacji. Brak informacji na temat służby w WP, raporty ZWZ-AK opisywały go jako podchorążego.
b) w latach 1939-1945: Brak informacji na temat udziału w kampanii wrześniowej. Po powstaniu „Skały” został oficerem do zadań specjalnych oraz szefem grupy dywersyjnej Warszawa-Śródmieście. Po organizacji struktur polskiego pożarnictwa w Generalnym Gubernatorstwie był pracownikiem biura Kierownika Technicznego Pożarnictwa. Grupa dywersyjna pod jego dowództwem odpowiada za m.in. podpalenie warsztatów i garaży samochodowych SS przy ul. Barokowej 2 w Warszawie w dniu 10.07.1943 r. Był wykładowcą architektury na kursie podoficerskim w CSP trwającym w okresie od 24.08. – 17.11.1942 r. Brał udział w akcji w Skrzydlnej w dniu 21.10.1943 r., gdzie był dowódcą jednego z 3 oddziałów, w czasie walki został ranny. Aresztowany niedługo po akcji, osadzony w więzieniu na Montelupich w Krakowie. Zginął 29.11.1943 r. w czasie buntu więźniów, podczas którego miał rozbroić (bądź zabić) niemieckiego strażnika.
c) po 1945: –

9. Działalność w ramach Strażackiego Ruchu Oporu „Skała”:
a) przydział: I Stołeczny Okręg SRO/Komenda Główna
b) pełnione funkcje: Szef grupy dywersyjnej Warszawa-Śródmieście/oficer do zadań specjalnych.

10.  Działalność w ramach innych organizacji konspiracyjnych: nd.

11. Formy upamiętnienia: Wymieniony na tablicach pamiątkowych w kwaterze Strażackiego Ruchu Oporu „Skała” na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach oraz w Akademii Pożarniczej w Warszawie

12. Odznaczenia: –

13. Bibliografia:
Archiwa
Archiwum Muzeum Powstania Warszawskiego, L. Korzewnikjanc, Relacja z powołania konspiracyjnej organizacji Wojskowej pod nazwą Strażacki Ruch Oporu „Skała”, mps., Warszawa 1966 r. w: Archiwum Janusza Wiśniewskiego, sygn. P.7720, Archiwum Parafii NSPJ w Nowym Targu, Księga Chrztów Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nowym Targu, t. XII, s. 395, nr 88/1919

Publikacje:
St. Dąbrowa-Kostka, Hitlerowskie afisze śmierci, Kraków 1983 r., str. 384; J. Łamaszewski, Wł. Pilawski, Księga pamięci funkcjonariuszy pożarnictwa i strażaków ochotników 1939-1945, Warszawa 1986 r., str. 244; St. Bieleń, B. Kwiatkowska-Basałaj, J. Pietrzak-Krekora, M. Pieńkowska, A. Sarna, H. Turska, M. Zdanowski, Tradycje Szkoły Głównej Pożarniczej: monografia systemu kształcenia oficerów kadr pożarniczych 1939-1989, Warszawa 1989 r., str. 28; A. Szempliński, Skradziona młodość, Warszawa 1999 r., str. 296, 300, 309; Szlak Armii Krajowej na Ziemi Limanowskiej, red. P. Bukowiec, Limanowa 2020 r., str. 72.; P. Matusak, Straż Pożarna, Warszawskie Termopile 1939-1945, Warszawa 2014 r., str. 119, 122, 143, 151, 162, 404; Z. Grzywaczewski, J. Stahl-Stal, Wspomnienia Strażaków Uczestników Powstania Warszawskiego, Warszawa 1992 r., str. 19.

Wywiady:
USC Shoah Foundation Institute, testimony of Marian Polaczyk, 8.12.1998 r.

Opr. A. Stefaniak-Guzik